Σχετικά

Σχετικά με τη διδακτορική διατριβή

Η μελέτη της υποκειμενικής ευημερίας (Υπ.Ευημ.) έχει προσελκύσει αυξανόμενο ενδιαφέρον τις τελευταίες δεκαετίες. Μεταξύ των πολυάριθμων προσδιοριστικών παραγόντων της Υπ.Ευημ., οι χωρικές διαστάσεις αναδεικνύονται ως σημαντικές [1, 2]. Η σημασία τους επικυρώνεται από την ενισχυμένη ερμηνευτική ισχύ των μοντέλων Υπ.Ευημ. που ενσωματώνουν χωρικές διαστάσεις  [3, 4]. Ταυτόχρονα, η σημαντική επίδραση της έκθεσης στη φύση στα επίπεδα ευημερίας των ατόμων είναι ευρέως αναγνωρισμένη στη βιβλιογραφία [5, 6]. Ιδιαίτερα στο αστικό πλαίσιο, έχει διαπιστωθεί ότι οι Αστικοί Χώροι Πρασίνου (ΑΧΠ) έχουν κεντρικό ρόλο στην ενίσχυση της βιωσιμότητας και της ανθεκτικότητας, παρέχοντας πολλαπλά οφέλη στην υγεία και την ευημερία των κατοίκων, ενώ μπορούν να συμβάλουν και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής [7]. Παρά τα επιστημονικά δεδομένα που αποδεικνύουν αυτή τη θετική σχέση [8, 9], περιορισμένες ερευνητικές προσπάθειες έχουν εξετάσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των ΑΧΠ σε σχέση με την υποκειμενική ευημερία. Επιπλέον, μόνο ένα μικρό μέρος αυτών εμβαθύνει στη διάκριση μεταξύ αντικειμενικών και αντιληπτών χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων των ΑΧΠ [9].

Υποστηρίζεται ότι αυτό το κενό αποτελεί τροχοπέδη στην αποτελεσματική εφαρμογή του πολεοδομικού σχεδιασμού, τη χάραξη πολιτικής και την αστική διακυβέρνηση που ενισχύει τα επίπεδα Υπ.Ευημ. των κατοίκων των πόλεων. Ως εκ τούτου, η παρούσα διατριβή διερευνά τη σχέση και τη δυναμική μεταξύ των χαρακτηριστικών των ΑΧΠ και της υποκειμενικής ευημερίας, διευρύνοντας τα σύνορα της τρέχουσας γνώσης. Αναγνωρίζοντας την περίπλοκη φύση των πόλεων, η έρευνα συνεισφέρει στο πεδίο εξετάζοντας τόσο αντικειμενικά όσο και αντιληπτά χαρακτηριστικά των ΑΧΠ που σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα υποκειμενικής ευημερίας, καθώς και διαμεσολαβητικές οδούς. Η προσέγγιση που υιοθετήθηκε στοχεύει στη δημιουργία ενός αναπαραγόμενου και μεταβιβάσιμου μοντέλου, διευκολύνοντας έτσι τη λήψη αποφάσεων βάσει δεδομένων (evidence-based).

Η έρευνα αυτή ενισχύει το διάλογο σχετικά με τους  ΑΧΠ και την Υπ.Ευημ. χρησιμοποιώντας ένα ολοκληρωμένο θεωρητικό πλαίσιο, ενδελεχή μεθοδολογικά εργαλεία και στιβαρές προσεγγίσεις που βασίζονται σε δεδομένα. Αυτή η προσέγγιση θα ενημερώσει σημαντικά τη τομή θεωρίας και μεθοδολογίας και τα αποτελέσματα που προσανατολίζονται στην πολιτική, δημιουργώντας πολύτιμη γνώση και μεταβιβάσιμα ευρήματα με πρακτικές επιπτώσεις.

  1. Schwanen T, Atkinson S (2015) Geographies of wellbeing: an introduction. Geogr J 181:98–101. https://doi.org/10.1111/geoj.12132
  2. Ballas D (2021) The Economic Geography of Happiness. In: Zimmermann KF (ed) Handbook of Labor, Human Resources and Population Economics. Springer International Publishing, Cham, pp 1–24
  3. Brereton F, Clinch JP, Ferreira S (2008) Happiness, geography and the environment. Ecol Econ 65:386–396. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2007.07.008
  4. Oswald AJ, Wu S (2010) Objective Confirmation of Subjective Measures of Human Well-Being: Evidence from the U.S.A. Science 327:576–579. https://doi.org/10.1126/science.1180606
  5. White MP, Pahl S, Wheeler BW, et al (2017) Natural environments and subjective wellbeing: Different types of exposure are associated with different aspects of wellbeing. Health Place 45:77–84. https://doi.org/10.1016/j.healthplace.2017.03.008
  6. Robinson JM, Brindley P, Cameron R, et al (2021) Nature’s Role in Supporting Health during the COVID-19 Pandemic: A Geospatial and Socioecological Study. Int J Environ Res Public Health 18:2227. https://doi.org/10.3390/ijerph18052227
  7. Enssle F, Kabisch N (2020) Urban green spaces for the social interaction, health and well-being of older people— An integrated view of urban ecosystem services and socio-environmental justice. Environ Sci Policy 109:36–44. https://doi.org/10.1016/j.envsci.2020.04.008
  8. Jabbar M, Yusoff MM, Shafie A (2022) Assessing the role of urban green spaces for human well-being: a systematic review. GeoJournal 87:4405–4423. https://doi.org/10.1007/s10708-021-10474-7
  9. Reyes-Riveros R, Altamirano A, De La Barrera F, et al (2021) Linking public urban green spaces and human well-being: A systematic review. Urban For Urban Green 61:127105. https://doi.org/10.1016/j.ufug.2021.127105

Δημοσιεύσεις

Papastergiou, E., Kalogeresis, A., Latinopoulos, D., Ballas, D. The greener, the better? A comprehensive framework for studying the effect of urban green spaces on subjective well-being. Discov Cities 2, 23 (2025). https://doi.org/10.1007/s44327-025-00062-6

Papastergiou, E., Latinopoulos, D., Evdou, M., & Kalogeresis, A. (2023). Exploring Associations between Subjective Well-Being and Non-Market Values When Used in the Evaluation of Urban Green Spaces: A Scoping Review. Land, 12(3), Article 3. https://doi.org/10.3390/land12030700

Άρθρο Βιβλιοκριτικής

Papastergiou, E. (2024). Cities for Life: How Communities Can Recover from Trauma and Rebuild for Health. Sustainability and Climate Change, 17(1), 30–35. https://doi.org/10.1089/scc.2023.0139

Φάση 1

Συστηματική επισκόπηση της βιβλιογραφίας που εξετάζει την σχέση αστικού πρασίνου και υποκειμενικής ευημερίας στο αστικό πλαίσιο. 

Φάση 2

Ανάλυση βιβλιογραφικών ευρημάτων, θέσπιση κατευθυντήριων γραμμών και σχεδιασμός εργαλείου συλλογής δεδομένων.

Φάση 3

Συλλογή δεδομένων στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Θεσσαλονίκης κάνοντας χρήση του ερευνητικού εργαλείου που αναπτύχθηκε στην προηγούμενη φάση. 

Φάση 4

Έλεγχοι εγκυρότητας και ανάλυση δεδομένων. 

Φάση 5

Εξαγωγή συμπερασμάτων και συμβολή στο πεδίο.